ตอนที่ 11 การกลั่นแกล้ง (1)

นานะออกจากห้องแต่งตัวและตรงไปยังกองถ่ายทำด้วยความมุ่งมั่น เธอตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเคนที่เป็นช่างกล้องมองเธอผ่านเลนส์ แต่เมื่อหันไปเห็นหนุ่มหน้าตาเหมือนนายแบบยืนให้กำลังใจเธออยู่ ด้วยการทำมือบอกใบ้เธอว่า ‘ลูกชิ้นปิ้ง’ เธอก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ และทำงานต่อไปอย่างไม่แคร์สายตาของผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวด

การถ่ายทำแบ่งคอนเซ็ปท์เป็นสามชุด โดยถ่ายอยู่ตรงช่วงชายหาดหนึ่งชุด ถ่ายริมหน้าผาเพื่อชมวิวของเกาะอีกหนึ่งชุด และชุดสุดท้ายคือต้องลงเรือเพื่อไปถ่ายกลางทะเล เสื้อผ้าที่ใช้เป็นชุดใสๆ สบายๆ บ่งบอกถึงความสดใสของตัวนานะและเครื่องประดับ Blue Tear

เคนเพลิดเพลินไปกับการโพสท่าอันแสนน่ารักของนานะ จนลืมไปชั่วขณะว่าเขาโกรธเคืองเธออยู่ เขารู้สึกว่านานะช่างดูสดใสสวยงามแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขายอมรับกับตัวเองว่าหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเธอจนหลุดเผลอยิ้มออกมานิดหนึ่ง เซระซึ่งยืนสังเกตแฟนหนุ่มของตัวเองมองการถ่ายภาพนั้นด้วยความอิจฉาริษยา

“นี่เธอ! ชุดต่อไปของนานะเป็นชุดนี้นะ ใครก็ได้ช่วยเอาไปให้เธอเปลี่ยนทีสิ” เสียงของช่างแต่งตัวตะโกนบอกออกมานอกห้อง ซึ่งบังเอิญเซระได้ยินพอดีจึงคิดแผนการอะไรบางอย่างในใจ

“ขอโทษนะคะ เอ่อ…ฉันเอาไปให้มั้ยคะ เห็นคนอื่นกำลังวิ่งวุ่นเปลี่ยนฉากกันอยู่น่ะค่ะ” เซระเดินเข้าไปบอกช่างแต่งตัวและยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน

“อืม ก็ได้นะ ฝากคุณเซระด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็อยากมีส่วนช่วยให้งานเสร็จไปได้ด้วยดีเหมือนกัน” เซระยิ้ม แววตาฉายความเจ้าเล่ห์ออกมา

อ่านเพิ่มเติม →

ตอนที่ 1 เพื่อนกัน

“เราเกลียดวันฝนตก” นานะโพล่งออกมาเสียงดัง

เธอเดินหน้ามุ่ยไปนั่งลงเคียงข้างผู้ชายคนที่อยู่บนเสื่อทาตามิในห้องนอนตัวเอง ภายนอกหน้าต่างห้อง สายฝนกำลังตกลงมา แต่กลิ่นของสายฝนก็ไม่อาจกลบกลิ่นหอมกรุ่นจากเหล่าขนมปังที่อยู่ชั้นล่างได้ แม้กระทั่งเวลาฝนตกอย่างนี้ นานะเชื่อว่ายังคงมีลูกค้าเข้าคิวรอซื้อขนมปังอยู่ ก็บ้านเธอเป็นร้านขนมปังชื่อดังในย่านนี้นี่นา

“เป็นอะไรของเธอ หา! ยัยตัวเล็ก” ชายหนุ่มผิวขาวใบหน้าคมเข้ม ซึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านข้างเอามือขยี้หัวเธอด้วยความเอ็นดู

“ก็ฝนตกแบบนี้มันไปไหนไม่ได้เลยนี่” นานะเบ้หน้าใส่เคน เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กซึ่งอายุห่างกันหกปี  เธอพยายามปัดมือเขาออกขณะที่หัวใจเต้นรัว

อ่านเพิ่มเติม →