ตอนที่ 14 ความรู้สึกสับสนในใจ

คืนนั้นนานะไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ เธอตัดสินใจลงมาเดินเล่นอยู่ริมชายหาดคนเดียว พลางครุ่นคิดถึงคำพูดของเคนและเหตุการณ์ที่ชินจูบเธอด้วยความสับสนภายในใจ นานะยืนเหม่อมองทะเลอย่างเงียบๆ ไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลัง

“ยินดีด้วยนะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นทำลายความสงบ

นานะสะดุ้ง หันไปดูก็พบชินยืนมองเธออยู่ “ยินดีกับฉัน? เรื่องอะไรเหรอ”

“อ้าว! ก็เรื่องที่เธอกับเคนใจตรงกันน่ะสิ” ชินตอบ ขยับตัวเดินเข้าไปใกล้นานะ

“หึ! อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย”

“อ้าว! หรือเธอไม่ดีใจล่ะ ยัยตัวเล็ก” ชินจ้องมองเข้าไปในดวงตาเธออย่างค้นหา

“ก็ดีใจนะ แต่ว่า…” นานะหลบสายตาเขาและเหม่อมองไปที่ทะเลอย่างครุ่นคิด “ถ้าเป็นนาย นายจะตัดสินใจเรื่องนี้ยังไงน่ะ”

“ฉันน่ะเหรอ ถ้าคนที่ฉันชอบไม่ได้ชอบฉัน ก็คงปล่อยเขาไปให้เขามีความสุขกับคนที่เขารัก แต่ถ้า…เขาก็ชอบฉันเหมือนกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันคงไม่ปล่อยเขาไปแน่”

นานะนิ่งอึ้งกับสายตาและคำพูดของเขา เธอรู้สึกราวกับคนที่ชินพูดถึงคือเธอ

“งะ งั้นเหรอ”

“แล้วเธอล่ะ ยัยตัวเล็ก ความรู้สึกของเธอตอนนี้เป็นยังไง บอกฉันสิ” สายตาชินจ้องตรงแน่วอยู่ที่หน้านานะ จนเธอต้องเป็นฝ่ายหลบตาเอง

“ฉัน…” นานะไม่สามารถตอบคำถามของชินได้เพราะรู้สึกสับสนในใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงตอบคำถามเขาได้อย่างเต็มปากเต็มคำไปแล้วว่าชอบเคน

อ่านเพิ่มเติม →

ตอนที่ 11 การกลั่นแกล้ง (1)

นานะออกจากห้องแต่งตัวและตรงไปยังกองถ่ายทำด้วยความมุ่งมั่น เธอตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเคนที่เป็นช่างกล้องมองเธอผ่านเลนส์ แต่เมื่อหันไปเห็นหนุ่มหน้าตาเหมือนนายแบบยืนให้กำลังใจเธออยู่ ด้วยการทำมือบอกใบ้เธอว่า ‘ลูกชิ้นปิ้ง’ เธอก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ และทำงานต่อไปอย่างไม่แคร์สายตาของผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวด

การถ่ายทำแบ่งคอนเซ็ปท์เป็นสามชุด โดยถ่ายอยู่ตรงช่วงชายหาดหนึ่งชุด ถ่ายริมหน้าผาเพื่อชมวิวของเกาะอีกหนึ่งชุด และชุดสุดท้ายคือต้องลงเรือเพื่อไปถ่ายกลางทะเล เสื้อผ้าที่ใช้เป็นชุดใสๆ สบายๆ บ่งบอกถึงความสดใสของตัวนานะและเครื่องประดับ Blue Tear

เคนเพลิดเพลินไปกับการโพสท่าอันแสนน่ารักของนานะ จนลืมไปชั่วขณะว่าเขาโกรธเคืองเธออยู่ เขารู้สึกว่านานะช่างดูสดใสสวยงามแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขายอมรับกับตัวเองว่าหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเธอจนหลุดเผลอยิ้มออกมานิดหนึ่ง เซระซึ่งยืนสังเกตแฟนหนุ่มของตัวเองมองการถ่ายภาพนั้นด้วยความอิจฉาริษยา

“นี่เธอ! ชุดต่อไปของนานะเป็นชุดนี้นะ ใครก็ได้ช่วยเอาไปให้เธอเปลี่ยนทีสิ” เสียงของช่างแต่งตัวตะโกนบอกออกมานอกห้อง ซึ่งบังเอิญเซระได้ยินพอดีจึงคิดแผนการอะไรบางอย่างในใจ

“ขอโทษนะคะ เอ่อ…ฉันเอาไปให้มั้ยคะ เห็นคนอื่นกำลังวิ่งวุ่นเปลี่ยนฉากกันอยู่น่ะค่ะ” เซระเดินเข้าไปบอกช่างแต่งตัวและยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน

“อืม ก็ได้นะ ฝากคุณเซระด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็อยากมีส่วนช่วยให้งานเสร็จไปได้ด้วยดีเหมือนกัน” เซระยิ้ม แววตาฉายความเจ้าเล่ห์ออกมา

อ่านเพิ่มเติม →

ตอนที่ 8 ความรู้สึกที่เกิดขึ้น (1)

การเดินทางโดยเรือของชินและนานะเพื่อเดินทางไปยังเกาะ Long Live เต็มไปด้วยความสนุกสนานและเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของธรรมชาติในทะเล โดยเฉพาะเหล่าฝูงปลาโลมาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำและคอยไล่ตามเรือของพวกเขา นานะรู้สึกเพลิดเพลินจนลืมความเศร้าโศกเสียใจไปเสียสนิท เมื่อทั้งสองคนเดินทางถึงเกาะ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากพนักงานของ Blue Moon Eyes Resort ซึ่งเป็นที่พักที่สวยที่สุดบนเกาะแห่งนี้ ชินเลือกห้องพักแบบเดอลุกซ์ ซึ่งห้องนอนของเขาและนานะจะอยู่ติดกัน มีเพียงประตูกั้นตรงกลางเท่านั้น

“โห…วิวสวยจริงเลยๆ อากาศก็สดชื่น” นานะร้องออกมาอย่างตื่นเต้น พร้อมกับวิ่งออกไปสูดอากาศและชมวิวที่ระเบียงของห้องพัก

“ถูกใจมั้ย ยัยตัวเล็ก” ชินอมยิ้ม ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนอย่างสบายใจ

“อื้อ!!” นานะหันมาพยักหน้าและยิ้มสดใส ก่อนจะหันกลับไปมองทางทะเลสีน้ำเงินที่สวยงาม

“เอ้อ แล้วนี่จะเริ่มถ่ายกี่โมงล่ะ ฉันจะได้เตรียมตัวถูก”

“อ๋อ พรุ่งนี้น่ะ” ชินพูดออกมาหน้าตาเฉย ไม่สนใจสีหน้าที่ออกอาการเหวอสุดๆ ของนานะ

“หา!! อะไรนะ!! พรุ่งนี้!!” นานะตะโกนออกมาสุดเสียงเมื่อรู้ความจริง

อ่านเพิ่มเติม →

ตอนที่ 5 การท้าทาย

วันรุ่งขึ้น นานะตื่นนอนแต่เช้าเพราะเธอนอนไม่หลับเอาเสียเลย เธอครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนตลอด เคนปลอบเธอจนหยุดร้องไห้และเขาก็ขอตัวกลับบ้านด้วยท่าทางที่ไม่เหมือนเคย เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองให้ดีกว่านี้

“นานะ วันนี้เอาข้าวกล่องไปให้เคนด้วยนะลูก” แม่ตะโกนบอกนานะที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบน

“หนูไม่ไปได้มั้ยคะแม่”

“ไม่ได้! เอาไปเดี๋ยวนี้เลย”

เพราะแม่ยืนกรานอย่างนั้น นานะเลยต้องเอาข้าวกล่องไปให้เคนด้วยท่าทีอิดเอื้อน เธอยืนมองและทำใจกล้าอยู่ด้านหน้าสตูดิโอถ่ายภาพ ก่อนจะค่อยๆ ผลักประตูเข้าไป ผู้คนมากมายกำลังเดินกันขวักไขว่ ทำงานกันวุ่นอยู่ นานะมองหาคนที่เธอพอจะรู้จัก และเธอก็เห็นช่างทานากะกำลังยกกล้องตรงมาทางที่เธอยืนอยู่พอดี

“คุณทานากะคะ”

“อ้าว! นานะจัง เข้ามาสิ” ช่างทานากะเรียกนานะอย่างใจดี

“เอ่อ…คือหนูแค่อยากฝากข้าวกล่องให้เคนน่ะค่ะ แล้วก็จะกลับเลย” นานะบอกพลางยื่นข้าวกล่องให้ช่างทานากะ

“อ้าวเหรอ จะรีบกลับไปไหนล่ะนานะจัง ไม่รอดูการออดิชั่นเหรอ วันนี้มีงานออดิชั่นของบริษัทจิวเวลรี่ TANAKO นะ”

“คงไม่ล่ะค่ะ ว่าจะกลับไปช่วยคุณแม่ค่ะ” นานะปฏิเสธพร้อมกับฝืนส่งยิ้มให้ช่างทานากะ และก่อนจะหันหลังเดินออกจากสตูดิโอ เสียงใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น

“จะรีบไปไหนล่ะ มาคิมูระซัง”

อ่านเพิ่มเติม →